Recenzja filmowa:
Nie trzeba znać europejskich krajów, aby wygrać. Na planszy mamy bowiem wszystko całą Europę i jest ona cały czas w zasięgu wzroku. Dzięki temu dzieci mają taką samą szansę na wygraną, jak dorośli.
Celem gry jest ułożenie trasy dziesięciodniowej podróży. Zaczynamy z dowolnego punktu i przemierzamy kolejne kraje - czy to pieszo (jeżeli ze sobą graniczą), czy statkiem, czy samolotem. Ta podróż musi być logiczna, nie można się teleportować :) Żółte samoloty łączą żółte państwa, statek z nazwą morza czy oceanu może łączyć tylko graniczące z tym zbiornikiem wodnym kraje, itd...
Podstawą gry są karty. W trakcie rozgrywki będziemy je dobierać czy to z jednego zakrytego stosu umieszczonego w podstawce, czy też z trzech stosów kart odrzuconych. Zawsze biorąc jedną kartę, trzeba coś odrzucić - nie możemy mieć więcej niż 10 kart. A zbieramy je na specjalnych, ponumerowanych podstawkach. I tworzymy z nich plan podróży. Kart na podstawkach nie możemy zamieniać miejscami, możemy je podnosić tylko w przypadku odłożenia ich na stos odrzuconych. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby w kolejnej turze wziąć tę kartę ze stosu, jeżeli jeszcze tam leży i umiejscowić w innej przegródce. Wygrywa osoba, która jako pierwsza ułoży logiczny plan połączeń i odwiedzonych krajów.
Zachęcam bardzo do obejrzenia filmu - na początku wpisu. Żadne słowa nie opiszą gry tak dobrze, jak można to przedstawić filmowo :)
Europa w 10 dni to gra bardzo prosta, przyjemna i wesoła. Nie trzeba się tutaj wykazywać żadnymi umiejętnościami - poza planowaniem, co przychodzi dość naturalnie. Jest idealna dla początkujących graczy, ale również dla zaawansowanych - to miła rozrywka sama w sobie, na rodzinne popołudnie, tak aby się po prostu rozerwać i dobrze bawić.
0 Comments: